czwartek, 29 marca 2012

Ustalanie wartości firmy wg MSR a UoR

Jak ustalić wartość firmy powstałą w wyniku nabycia przedsiębiorstwa?

Tematyka "wartości firmy" opisana została w Ustawie o rachunkowości w rozdziale 4a "Łączenie się spółek" i rozdziale 6 "Skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy kapitałowej", a także w Międzynarodowym Standardzie Sprawozdawczości Finansowej 3 "Połączenia jednostek". Między polskimi i międzynarodowymi regulacjami występują różnice w metodologii ustalania i ujęcia wartości firmy oraz sposobie ustalania, ujęcia i rozliczania ujemnej wartości firmy.
Należy zwrócić uwagę na fakt, iż omawiane zagadnienie powstaje tylko i wyłącznie w przypadku nabycia rozliczanego metodą nabycia udziałów.

Wartość firmy

Aby móc ustalić wartość firmy powstałą w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy ustalić przede wszystkim następujące wartości:
  • cenę nabycia (przejęcia),
  • wartość godziwą przejętych aktywów netto.
Przez cenę przejęcia, w myślę art. 44b ust. 5 ustawy o rachunkowości, rozumie się cenę jaką jednostka przejmująca płaci w związku z nabyciem innego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W takim przypadku może to być:

1) gdy w celu połączenia spółka wydaje (emituje) udziały - cenę rynkową tych udziałów lub inaczej ustaloną ich wartość godziwą, jeżeli nie jest znana ich cena rynkowa. W takim przypadku nadwyżkę wartości rynkowej udziałów lub inaczej ustalonej ich wartości godziwej zalicza się do kapitału zapasowego. Cenę rynkową wydanych (wyemitowanych) udziałów przyjmuje się z dnia, w którym wszystkie istotne warunki połączenia, w tym relacja wymienna udziałów, zostały ogłoszone. Jeżeli cena rynkowa w tym okresie podlegała istotnym zmianom, wówczas za cenę rynkową można przyjąć średnią cen rynkowych z miesiąca poprzedzającego i miesiąca następującego po dniu ogłoszenia wszystkich istotnych warunków połączenia;

2) nabycia własnych udziałów w celu połączenia - cenę nabycia własnych udziałów;

3) nabycia udziałów spółki przejmowanej - cenę nabycia tych udziałów;

4) gdy w celu połączenia spółka dokonuje zapłaty w innej formie niż określona w pkt 1-3 - wartość godziwą przedmiotu zapłaty;

5) gdy w celu połączenia spółka dokonuje zapłaty w rożnych formach - sumę odpowiednich wartości, o których mowa w pkt 1-4.

Wartość godziwa przejętych aktywów netto stanowi różnicę między wartością godziwą przejętych aktywów a wartością godziwą przejętych zobowiązań.
Wartość godziwą przejętych aktywów oraz zobowiązań ustala się w oparciu o art. 44b ust. 4 ustawy o rachunkowości. Wskazuje on, iż za wartość godziwą określonych aktywów lub zobowiązań przyjmuje się w szczególności w przypadku:

1) notowanych papierów wartościowych - aktualny kurs notowań pomniejszony o koszty sprzedaży;

2) nienotowanych papierów wartościowych - wartość oszacowaną, uwzględniającą takie czynniki, jak współczynnik cena do zysku i stopa dywidendy porównywalnych papierów wartościowych wyemitowanych przez spółki o podobnych charakterystykach;

3) należności - wartość bieżącą (zdyskontowaną) kwot wymagających zapłaty, wyznaczoną przy odpowiednich bieżących stopach procentowych, pomniejszoną o odpisy na należności zagrożone i nieściągalne oraz ewentualne koszty windykacji. Wyznaczanie wartości bieżących (zdyskontowanych) w odniesieniu do należności krótkoterminowych nie jest konieczne, jeżeli różnica pomiędzy wartością należności według kwot wymagających zapłaty a według ich wartością zdyskontowaną nie jest istotna;

4) zapasów produktów gotowych i towarów - cenę sprzedaży netto pomniejszoną o opust marży zysku wynikający z kosztów doprowadzenia przez spółkę przejmującą do sprzedaży zapasu lub znalezienia nabywcy;

5) zapasów produktów w toku - cenę sprzedaży netto produktów gotowych pomniejszoną o koszty zakończenia produkcji i opust marży zysku wynikający z kosztów doprowadzenia przez spółkę przejmującą zapasów do sprzedaży lub znalezienia nabywcy;

6) zapasów materiałów - aktualną cenę nabycia;

7) środków trwałych - wartość rynkową lub ich wartość według niezależnej wyceny. W przypadku gdy nie jest możliwe uzyskanie niezależnej wyceny środków trwałych - aktualną cenę nabycia albo koszt wytworzenia, z uwzględnieniem aktualnego stopnia ich zużycia;

8) wartości niematerialnych i prawnych - wartość oszacowaną, wyznaczoną w oparciu o ceny rynkowe takich samych lub podobnych wartości niematerialnych i prawnych, a w odniesieniu do wartości firmy lub ujemnej wartości firmy zawartej w bilansie spółki przejętej - wartość zerową. W przypadku gdy wartość oszacowana nie może zostać wyznaczona w oparciu o ceny rynkowe, to przyjmuje się taką wartość, która nie spowoduje powstania lub zwiększenia ujemnej wartości firmy w wyniku połączenia;

9) zobowiązań - wartość bieżącą (zdyskontowaną) kwot wymagających zapłaty, wyznaczoną przy odpowiednich bieżących stopach procentowych. Wyznaczanie wartości bieżących (zdyskontowanych) w odniesieniu do zobowiązań krótkoterminowych nie jest konieczne, jeżeli różnica pomiędzy wartością zobowiązań według kwot wymagających zapłaty a według ich wartością zdyskontowaną nie jest istotna;

10) rezerwy lub aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego - wartość możliwą do realizacji przez połączone spółki, po uwzględnieniu zmiany wartości podatkowej i księgowej aktywów netto spółki przejmowanej.

Jak wspomniałem wcześniej wartość firmy powstaje w momencie nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez inną jednostkę. Zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy o rachunkowości wartość firmy stanowi różnicę między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części, a niższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów netto. Wzór na ustalenie wartości firmy przedstawia się następująco:

WP - WGAN > 0 => WF

Gdzie:

WP - wynagrodzenie przekazane,

WGAN - WARTOŚĆ GODZIWA PRZEJĘTYCH AKTYWÓW NETTO

WF - WARTOŚĆ FIRMY

Tak ustaloną wartość firmy jednostka przejmująca prezentuje w pozycji wartości niematerialnych i prawnych i rozlicza w następnych okresach zgodnie z art. 44b ust. 10, który mówi, iż od wartości firmy jednostka dokonuje odpisów amortyzacyjnych w okresie nie dłuższym niż 5 lat z zastosowaniem metody liniowej i zalicza je do pozostałych kosztów operacyjnych. W uzasadnionych przypadkach jednostka może wydłużyć ten okres do 20 lat.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz